Z greckich wyrazów steicheion- "składnik" i metreo- "mierzę" powstała nazwa stechiometria, czyli chemiczna "składnikometria". Stechiometria była kiedyś ważnym działem chemii. Obecnie jest metodą, którą stosują chemicy do różnych obliczeń, związanych ze składem substancji oraz ilościami reagentów.
Stechiometria wyjaśnia, jak stosunki ilościowe w mikroświecie wpływają na stosunki ilościowe w makroświecie. Słownik podaję, iż stechiometria to zespół zależności określających stosunki ilościowe między składnikami związków chemicznych oraz miedzy reagentami w reakcjach chemicznych.
Podstawą obliczeń stechiometrycznych są prawa stechiometryczne, przede wszystkim prawo zachowania masy i prawo stałości układu. Prawa stechiometryczne są to stwierdzone doświadczalnie, ogólne prawidłowości ilościowe dotyczące składu związków chemicznych i przebiegu reakcji chemicznych.
Prawo zachowania masy: w reakcji chemicznej masa substratów jest równa masie produktów. Prawo to wynika z tego, że masa i liczba atomów w substratach jest równa masie i liczbie atomów w produktach.
Prawo stałości składu: skład ilościowy związku chemicznego jest wielkością stałą i charakterystyczną dla danego związku.
Stałość składu związków chemicznych wynika z atomowej budowy materii. W każdej cząsteczce związku chemicznego AiBj (i, j indeksy stechiometryczne) jest i atomów A oraz j atomów B. Liczby te są zawsze liczbami całkowitymi i są jednakowe w każdej cząsteczce. Z tego wynika, że dowolny zbiór dowolnych cząsteczek (próbka makroskopowa) ma taki sam skład ilościowy, jak pojedyncza cząsteczka.
Twierdzenie odwrotne do prawa stałości składu nie jest słuszne.
Różne związki chemiczne tych samych pierwiastków mogą mieć taki sam skład procentowy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz